محل اقامت ارزون برای مسافرها تقریبا همه جای دنیا پیدا میشه. فقط کافیه اول اون ذهنیتی که سفر رو (مخصوصا از نوع خارجی) به اقامت تو هتل‌های لوکس، ساحلی، تفریحی (Resort)  آل این (All inclusive) و از این قبیل محدود می‌کنه کنار گذاشت و دوم، کمی تلاش و خلاقیت داشت تا ببینیم چطور گزینه های ارزون ، جالب، هیجان انگیز و حتی مجانی از پشت دیوارهای ندونستن و تنبلی بیرون میان؛ بهمون چشمک میزنن و زمینه ساز تجربیات و خاطرات به یاد موندنی میشن.

ارزش سفر ربطی به مقدار پولی که براش میدیم نداره. بلکه بستگی به تجربه ای که تو مقصد به دست می‌آریم داره و این که چقدر اشتیاق دونستن و شهامت تجربه ناشناخته‌ها رو داشته باشیم. تو دنیای امروز، ما به طور مداوم زیر بمباران تبلیغات هتلهای پر ستاره و آژانسهای گردشگردی طرف قراردادشون هستیم به طوریکه در اثر این تداوم، ذهنمون گرایش داره تنها محل اقامت مناسب تو سفر رو فقط هتل اونهم از نوع لوکس و آل این بدونه. واقعیت اما چیز دیگه‌ایه (اینبار استثنا” شیرین).

انواع اقامت ارزون  که در ادامه اومده از عوامل ساختن “سفر با هزینه پایین و ارزش بالا” هستن. به طوریکه قبل از آشنایی با این گزینه‌ها با اینکه جاهای مختلفی رفته بودم (همیشه میرفتم هتل)، و هزینه سفرهام چندین برابر امروزه بود، احساس میکنم هبچ کدوم از اون مقاصد رو واقعا ندیده و تجربه نمی‌کردم.

 

۱- هاستل (Hostel)

‌

هزینه تقریبی یک شب: ۲ تا ۳۵ دلار خارج از ایران. ۳۰ تا ۵۰ هزار تومان تو ایران

مناسب برای: مسافرهای تنها و دو نفره، زوجهای ماجراجو، حتی خانواده ها وقتی کل اتاق رو اجاره می‌کنن. و کسایی که دلشون یه کم معاشرت می خواد.

قابل استفاده در: داخل و خارج از ایران. تو خارج از ایران هاستل اقامتگاه پیشفرض همه کوله گردها و مسافرهای ارزون حساب میشه. تو ایران هم مدتیه تو چندتا شهر مثل تهران، یزد، اصفهان و هرموز هاستل‌هایی راه‌اندازی شده. من هم قصد دارم برای فصل سفر سال ۹۷، هاستل خودمو تو جزیره رنگارنگ هرموز راه بندازم.

توصیف هاستل با توجه به سابقه ذهنی که ما ایرانی ها داریم یه کم سخته چرا که از لحاظ تعریف ما رو یاد مسافرخونه‌های پایین شهر با محیط خلاف و ناجور میندازه. اگر بخوایم ساده و سر راست بگیم، هاستل اجاره کردن یک تخت یا رختخواب اختصاصی تو یک اتاق اشتراکیه. این تخت میتونه بسته به هاستل یک یا (اکثرا) دو طبقه باشه و اتاق مشترک هم میتونه از اتاق چهار نفره تا سالن بزرگ بالای بیست نفره باشه.

معمولا همراه با پذیرش، کلید کمد کوچکی هم برای نگهداری وسایل با ارزشتون به شما داده میشه که ممکنه تو اتاق یا محیط عمومی باشه. صبحانه سبکی تو خیلی از هاستل ها سرو میشه که توی قیمت تخت گنجونده شده. بعضی هاستل‌ها فراتر میرن و چای و قهوه مجانی هم برای مهمونهاشون دارن. آب جوش مجانی تقریبا تو تمام هاستلها پیدا می‌شه که میتونید باهاش نودل یا سوپ فوری درست کنید. بعضی هاستلها آشپزخونه مشترک با وسایل ابتدایی آشپزی رو هم فراهم می‌کنن. این مورد مخصوصا تو شهرهایی که هزینه خورد و خوراک بالاست می‌تونه مزیت باشه. می‌تونید یکی از وعده ها رو با خرید از بقالی محل، خودتون آماده کنید. فقط همه باید نظافت رو رعایت کنن و مهمتر از همه برای مراعات حال بقیه زیاد معطل نکنن.

‌

امنیت هاستلها معمولا قابل قبوله، اما هیچ وقت، حتی تو هتل پنج ستاره احتیاطهای معقول رو کنار نذار. بعضی هاستلها اتاقهای مخصوص خانومها دارند که برای بعضی‌ها می‌تونه کمی خیالشون رو راحت تر کنه. البته بیشتر هاستل‌ها اتاق‌های شخصی هم دارند که مثل هتل می‌مونه اما از امکانات اضافه و به نظر من غیر ضروری خبری نیست و مناسب کسانیه که می‌خوان فضای شخصی‌شون رو داشته باشن و در عین حال از جو هاستلها و همچنین قیمت‌های ارزون اونها استفاده کنن. مثلا زوجهایی که خوابیدن تو اتاقهای اشتراکی براشون سخته. دستشویی و حمام برای بعضی اتاقها داخل اتاق هست و  برای بعضی مشترک و توی راهرو که تخت‌های این اتاق‌ها قیمت پایین‌تری دارن.

مهمترین محل هاستل‌ها البته محوطه یا اتاق عمومی یا معاشرته، جایی شبیه لابی (اگر بشه بهش گفت لابی). اونجا محل ملاقات با بقیه مسافرهای هاستل شما و بعضی وقتها مسافرهای دیگه‌ست. همینجاست که در مورد جاهای باحالی که نمی دونستی و بلد نبودی از بقیه مسافرها و بک پکرها طلاعات کسب می‌کنی. شاید واسه فرداش با یک یا چند نفر از بقیه مهمانها گروهی تشکیل بدید و برید یکی از جاهای دیدنی، با هم فعالیتی رو دونگی انجام بدید که تنهایی هیچوقت نمی رفتی و البته هزینه‌ات رو هم کم می‌کنی یا… که مخصوصا برای مسافرهای تنها واقعا غنیمته. شاید هم دوستی ماندگاری بین شما شکل گرفت.

شاید اول کمی برات عجیب یا غیرقابل قبول باشه که با چندتا غریبه تو یه اتاق بخوابی. خودم همینطور بودم. ولی الان دیگه سال‌هاست به عنوان مسافر تنها بیشتر مواقع اولین گزینه ام هاستله، هم هزینه کمی داره هم محل معاشرت خوبیه.

نحوه پیدا کردن: عبارت …hostels in (به جای سه نقطه شهر مورد نظر) رو تو گوگل سرچ کنید. گزینه های اول سایتهای رزرو خواهند بود. مثل booking.com یا hostelworld.com من از booking.com  استفاده میکنم. می‌تونی از اونها برای پیدا کردن هاستل تو شهر مورد نظر و همینطور آگاهی از نظر مهمانهای قبلی، استفاده و هاستل مورد نظرت رزرو کنی.

توصیه‌ها:

اگر خوابت سبکه با خودت چشم بند و گوش بند ببر.

اگر هاستلی که انتخاب کردی بار (Bar) داره، حواست باشه اتاق بالا، پایین یا پشت بار رو انتخاب نکنی. تا قبل از تعطیل شدن بار (معمولا ساعت سه صبح) نمی‌شه حتی با گوش بند خوابید.

 

۲- مهمانخانه (Guesthouse)

‌

مهمانخانه‌ها تقریبا همون هتلهای کوچک و بی ستاره اند. خیلی‌هاشون خانوادگی اداره می‌شن و قیمتها هر جایی متفاوته. تو بعضی مناطق مهمونخونه‌های خیلی خوبی همراه صبحانه با قیمت خیلی کم می‌شه پیدا کرد. تو شهرهایی که هاستل وجود نداره یا تمایل به داشتن کمی فضای شخصی داری، مهمونخونه می‌تونه یکی از گزینه ها باشه.

توصیه: قبل از پذیرش و پرداخت پول، اتاق رو ببین.

 

۳- اقامتگاه بومی و محلی

 

محل اقامتی که عموما توسط محلی‌ها و تو مناطق روستایی و طبیعی و با رعایت الزامات گردشگری پایدار تاسیس و بهره‌برداری میشه. البته همه اقامتگاه‌های محلی ارزون حساب نمیشن تا حدی که بعضی‌هاشون که امکانات زیادی دارن و فقط شکل ظاهری‌شون قدیمی طوره، هم قیمت هتل‌های گرون هستن. تو بیشتر اقامتگاه‌های بومی و محلی علاوه بر اقامت می‌تونی با فرهنگ، صنایع دستی و غذاهای محلی آشنا بشی. در کل تو مناطق کمتر توسعه یافته که ارزون‌تر هستن و مخصوصا به صورت خانوادگی توسط محلی‌ها اداره میشن توصیه می‌کنم حتما تو این اقامتگاه‌ها بمونی و تجربه دسته اول محلی به دست بیاری.

 

۴- خانه اجاره ای (ویلایی، آپارتمان، سوئیت…)

‌

هزینه تقریبی یک شب: ۱۰ تا ۱۰۰ دلار (و بالاتر) در خارج از ایران. ۲۰ تا ۳۰۰ هزار تومان در ایران.

این گزینه تقریبا تو تمام شهرهای ایران و دنیا با قیمت‌های خیلی خیلی متفاوت پیدا می‌شه. اگر می‌خوای مدت بیشتری جایی بمونی، یه کم حس زندگی تو اون شهر/روستا رو تجربه کنی و با محلی‌ها ارتباط بگیری هیچ گزینه‌ای بهتر از اجاره خونه نیست. به خاطر داشتن آشپزخونه، هزینه خورد و خوراک رو هم پایین نگه می‌داری. یا اگه تعدادتون زیاده اجاره خونه میتونه گزینه خیلی خوبی هم از نظر هزینه و هم راحتی باشه. به اضافه اینکه آشپزخونه دارید و میتونید بعضی وعده‌ها رو خودتون بپزید.

نحوه پیدا کردن: در ایران می‌شه از اینترنت و سایتی که سازمان میراث فرهنگی و گردشگری تحت عنوان خانه مسافر برای این کار راه انداخته استفاده کرد. البته خونه های این سایت خیلی محدودن. گزینه های دیگه رو میشه با سرچ عبارت “منزل مبله اجاره در …” (شهر مورد نظر به جای سه نقطه) در گوگل و ارجاع اون به سایتهای دیگه مخصوصا سایتهایی که تبلیغات مختلف رو می‌گذارند پیدا کرد. البته اکثرا با قیمتهای بالا. به صرفه ترین راه، رفتن به شهر مورد نظر و پرس و جو از مردم و کسبه و مشاورهای املاکه.

در خارج از ایران عبارت “short term rent in…” یا “vacation rentals in…” رو تو گوگل سرچ کنید. شما رو به سایتهای معرفی این خونه ها تو شهر مورد نظر هدایت خواهند کرد. همچنین میتونی سایت airbnb.com رو چک کنی (با وی پی ان چون به آی پی ایران خدمات نمیده)  و اگر به کارتهای بین المللی دسترسی داری رزرو کنی. همینطور بوکینگ چند وقتیه خونه اجاره‌ای هم به بانک اطلاعاتش اضافه کرده. ارزون ترین راه البته رفتن به شهر مورد نظر، اقامت برای یک روز تو هاستل و پیدا کردن خونه با گشتن تو خود محله. خیلی از صاحبخونه‌ها عضو هیچ سایتی نیستن اما خونه‌هاشون واقعا جواهره. خیلی خونه‌هایی که تو این سایت‌ها هستند هم قیمت شون برای مستاجر حضوری کمتر از قیمتاشون تو سایت‌هاست چون به سایت‌ها کمیسیونی نمی‌دن از اون معامله.

توصیه ها:

قبل از اینکه تو محله خاصی جا بگیری پرس و جو کن از لحاظ امنیت چطوره مخصوصا برای تو که غریبه هستی.

موارد امنیتی رو رعایت کنی. مطمئن شو درها و پنجره‌ها محکم بسته و قفل می‌شن.

شرایط وسایل رو چک کن و تو قرارداد بیار. مطمئنا دوست نداری بابت وسیله‌ای که از قبل خراب بوده جریمه بدی. از جاهایی که فکر می کنی مشکل داره در حضور صاحبخونه عکس بگیر.

 

۵- شبکه‌های مهمان نوازی

 

اگر پارانویا نداری و همینطور در حال حاضر عضو کوچ سرفینگ couchsurfing.org نیستی همین حالا و قبل از خوندن بقیه این مطلب برو و توی این سایت ثبت نام کن و عضو شو. من منتظر می مونم….

ثبت نام کردی؟ ای ول

حالا راجع به کوچ سرفینگ، شبکه ای بین المللی متشکل از افرادی که خونه شون رو به روی مسافرین (دیگر اعضا شبکه) باز میکنن. اگر وقت و تمایل داشته باشن با آدمهای جالب آشنا میشن، فرهنگ و رسوم و شهر خودشون رو معرفی میکنن و ممکنه با هم فعالیتی هم انجام بدن. حداقل انتظار از میزبان، همون جای خوابه و بیشتر از اون حالیه که میزبان به مهمانش می ده و  بستگی به برنامه ای داره که طرفین هماهنگ می کنن. بعضی جاها مهمان یک اتاق جداگانه داره و بعضی جاها هم فقط یک تشک یا کاناپه تو اتاق نشیمن. بعضی افراد محلی امکان میزبانی ندارن اما پایه همصحبتی و چایی هستن.

مهمون تو خونه کسی می خوابه که شاید هیچوقت دیگه اونو نبینه اما اینکار باعث میشه این دو نفر وارد شبکه و جامعه ای از افراد بشن که حاضرن جا و وقتشون رو به یه غریبه بدن.

به روز رسانی: چند وقتیه کاچ سرفینگ فیلتر شده و بعضی از بچه‌هایی که از طریق این سایت/ اپلیکیشن مهمون خارجی براشون میومد دچار مشکل شدن یا حداقل از طرف مقامات تذکر جدی گرفتن. ولی هنوز می‌شه ازش برای سفرهای داخلی بدون مشکل استفاده کرد.

سایتهای دیگه‌ای هم تو این زمینه فعالن مثل warmshowers.org که بیشتر مورد استفاده دوچرخه سوارا و سایکل توریست‌هاست.

توصیه ها:

تنها به عنوان جای خواب و تور مجانی نباید بهش نگاه کرد. چیزی که میتونه برای هر دو طرف میزبان و مهمان ایده آل باشه، ساختن تجربه مشترکه. اقامتت تو خونه میزبان فقط در مورد سفر تو به اون شهر و اقامتگاه مجانی نیست، در مورد میزبانت هم هست، در مورد آشنایی شخصی، آشنایی با فرهنگ و جامعه محلی هم هست، باید متناسب با اون رفتار کرد.

برای هر کسی که تو شهر مورد نظر پیدا کردی درخواست اقامت نفرست. پروفایل‌ها رو کامل بخون، اگر زمینه، علایق و ویژگیهای مشترک داشتید درخواست بفرست.

خوندن نظرات مهمان‌های قبلی یا میزبان‌ها در مورد شخص و خونه‌اش و تجربه‌ای که باهاش داشتن خیلی مهمه.

بردن کادو یا سوغاتی ساده و کوچکی از شهرت میتونه حرکت جالبی باشه اما اجباری نیست.

فقط مهمون نباش، اگر امکان و جاش رو داری از مسافرهایی که به شهرت میان میزبانی کن. اتفاقا بهتره اول میزبانی کنی تا وارد جامعه CS بشی و بعد بری مهمونی. یادت باشه این میزبانه که مهمون- یک غریبه – رو به خونه اش راه میده. پس بهتره چندتا نظر از مهمون‌های قبلی تو پروفایلت داشته باشی تا دیگران راحت‌تر برای اقامت تو خونه‌شون بهت اعتماد کنن.

بعضی از بنگاه‌های اقتصادی گردشگری مثل هتل‌ها شدیدن با کاچ سرفینگ مخالفن. چون می‌گن گردشگر مخصوصا خارجی باید بیاد و خرج کنه تا پول وارد اقتصاد کشور بشه و همه اونایی که تو این بخش کار می‌کنن از کارگر هتل تا صاحبش منتفع بشن.

تو مهمونوازی زیاده روی نکنیم. بعضی‌ها سوءاستفاده می‌کنن؛ در صورتی که از اول هیچ توقعی هم نداشتن؛ ولی با پهن کردن هر روزه سفره رنگین و ایفا کردن نقش تور لیدر اختصاصی از طرف میزبان فکر می‌کنن خبریه. اینو بر اساس تجربه برخورد هموطنا با خیلی از مخصوصا اروپایی‌ها می‌گم.

 

۶- داوطلب شدن

هزینه تقریبی یک شب: ۰ تا ۱۰ دلار خارج از ایران. معمولا مجانی تو ایران.

داستان تقریبا اینه که به جای پرداخت همه یا بخشی از پول اقامت، روزانه چند ساعت کار کنی. میتونه تو یه پروژه خیریه باشه یا محل کسب یا کمپ خصوصی یا حتی یه هاستل. اکثر میزبانها یک حداقل مدت اقامت معین دارند. معمولا یک هفته. در بعضی موارد اقامت شامل همه یا بعضی وعده های غذایی هست و بعضی موارد نه. تو بعضیاشون، کار داوطلب (معمولا چهار تا پنج ساعت در روز، پنج روز در هفته- بعضی کمتر) برای پوشش هزینه اقامت کافیه اما بعضیای دیگه مبلغی کمی می گیرن. نوع کار هم از کارهای یدی مثل نظافت تا کارهای تخصصی‌تر مثل نجاری، مدیریت هاستل، کارهای مرتبط با کامپیوتر یا حتی رقص و پرفورمنس، ساز زدن یا انواع کارهای هنری دیگه متغیره. قبل از تصمیم گیری باهاشون تماس بگیر و هماهنگ کن برای چه کاری بهت نیاز دارن و آیا تو توانایی و رغبت اون کار رو داری یا نه. تعداد مزرعه های ارگانیک و پرماکالچر (کشاورزی پایدار) در این زمینه چشمگیره که می شه با ایده های جالب و جدید آشنا شد.

‌

نحوه پیدا کردن: دیتابیس سایت wwoofing.com شامل مزارع ارگانیک در هر کشوره. البته برای دیدن مشخصات تماس باید عضو بشی که دارای حق عضویت هست. اما میتونی با خوندن پروفایلها مکان تقریبی یا حتی اگر دقت کنی آدرس وب سایت یا ایمیل‌ها رو به دست بیاری و مستقیم تماس بگیری. یا اگر گذرت به اون منطقه افتاد سری بزنی. سایت helpx.net هم تقریبا همین کارآیی رو داره اما فقط به مزارع ارگانیک خلاصه نمیشه و انتخابها از تدریس انگلیسی تو مدارس تا کار تو یتیم خونه و هاستل و… تنوع دارن. به غیر از اینها میتونی وقتی تو محل هستی به جاهایی که احتمال میدی نیاز به کمک دارن، پیشنهاد کار در برابر جا و غذا بدی و شانس خودت رو امتحان کنی. نترس، حداکثر اتفاقی که می افته شنیدن جواب منفیه. چیزی رو از دست نمی دی. تو ایران بعضی رستورانها تو مقاصد گردشگری مثل قشم و کیش این کار رو انجام میدن البته داوطلب هاشون خارجی‌ان و نمی دونم بچه های ایرانی رو هم قبول می کنن یا نه. من برای هاستلی که تو جزیره هرموز می‌خوام راه‌اندازی کنم حتما از کمک داوطلب‌ها استفاده می‌کنم. خبرش رو به وقتش اعلام می‌کنم.

توصیه ها:

قبلا در مورد هزینه، ساعت و روزهای کار، نوع کار، محل اقامت و داشتن یا نداشتن غذا هماهنگ و توافق کن.

باید مسئول و وظیفه شناس بود. برای خودمون هم مفیده. ایده ها و مهارتهای جدید و کار گروهی که ماها بلد نیستیم رو میشه اینجاها یاد گرفت.

 

۷- کمپ زدن

‌

مطمئنا از کمپ، منظورم چادر زدن گوشه کنار خیابونهای شهر مقصد نیست. محض رضای خدا این کار رو نکنید. مردم شهر مقصد تو اون شهر زندگی میکنن و این کار ما زندگی و رفت و آمدشون رو مختل و چهره شهرشون رو زشت می‌کنه. به علاوه چادر زدن کنار خیابون، وسط شهر صفایی نداره. تو پارکهای تعیین شده چادر بزنید. یا وقتی میخواید از جای با صفایی خارج از شهر بازدید کنید. به جای اینکه صبح بدو بدو برید و شب خسته و کوفته برگردید. اقامتگاهتون رو تحویل بدید و شب رو تو همون محل با صفا بگذرونید. اگر چادر ندارید، یک زیر انداز هم تو خیلی جاها کفایت میکند. می تونید چادر رو قرض یا اجاره بگیرید. بین مسافرین و بک پکرها بحث بی پایانی در مورد لزوم بردن یا نبردن چادر یا کیسه خواب تو سفرهای شهری و بین چند کشور جریان داره که جوابش بسته به سفر و خود شخص تغییر میکنه. اما اگه تو سفر مسیرها و پیاده روی چند روزه تو برنامه تون دارید چادر و کیسه خواب ضروری میشه. ولی اگه بخش کوچیکی از سفره، میشه چادر نبرد و به فکر قرض گرفتن یا اجاره کردنش تو شهر مقصد باشیم. مثلا میشه برای کمپ تو جزیره خالی از سکنه پارک “مو کو آنگ تونگ” تایلند ، چادر رو قبل از رفتن و از خود محیط بانی اجاره کرد. کمپینگ همیشه یکی از گزینه های عالی و روح بخشه.

توصیه ها:

از داشتن یا در دسترسی بودن آب مطمئن باشید.

آشغالهاتون رو برگردونید شهر و جای مناسبی دفع کنید. گذاشتنشون تو کیسه و پشت سنگ یا توی دره اونها رو غیب نمی کنه و کار خیلی غلطیه. حتی اگر بقیه همین کار رو میکنند!! توجیهی که برای خیلی کارهای غلط‌مون به کار می بریم.  آلودگی محیط زیست و تغییرات اقلیمی حتی همین حالا هم تاثیرات شدیدی رو کره زمین و مخصوصا ایران گذاشته و زندگی روزمره و آینده همه‌مون رو جمیعن تهدید می کنه.

 

۸- اجاره اتاق تو خونه صاحبخونه (Homestay)

‌

هزینه تقریبی یک شب: ۵ تا ۶۰ دلار خارج از ایران. تو ایران ۳۰ تا ۵۰ هزار تومان

شبیه شبکه های مهمان نوازیه اما برای جای خواب و غذا به صاحبخونه پول پرداخت می کنی. معمولا یک اتاق مجزا و صبحانه و بعضی وقتها شام یا ناهار به همراه خانواده میزبان. ارتباط با میزبان و گرفتن توصیه و راهنمایی های محلی همچنین غذاهای خونگی منطقه در عین داشتن محیط خصوصی و استقلال نسبی از ویژگیهای این نوع اقامته.

نحوه پیدا کردن: عبارت “homestay in …” (اسم شهر مورد نظر به جای سه نقطه) رو تو گوگل سرچ و نتایج متعدد رو بررسی کن. کمی وقت و حوصله بذاری به نتیجه خوبی میرسی. سایت homestay.com دیتابیس تقریبا وسیعی داره که می شه از اون برای بررسی و رزرو (در صورت داشتن کارتهای بانکی بین المللی) استفاده کرد. ثبت نام تو سایت هزینه ای برای شما نداره، اما موقع رزرو  سایت ۱۵% هزینه اقامت رو به عنوان پیش پرداخت ازت می‌گیره که به عنوان کمیسیون هست و شما ۸۵% مابقی رو در محل به صاحبخونه پرداخت می‌کنی. تو سایت booking.com تو قسمت other accommodations هر کشور، زیر گروه Home stays وجود داره که می شه گزینه های موجود رو بررسی و رزرو کرد. سایت airbnb.com هم همچین خدماتی داره که البته از داخل ایران بدون استفاده از وی پـی ن نمیشه ازش استفاده کرد و برای رزرو به کارت‌های بانکی بین‌المللی نیازه.

تو ایران تا حالا سایت یا اپلیکیشنی که همچین خدماتی بده استفاده نکردم و بیخبرم. شما اگر اطلاعاتی دارید ممنون میشم کامنت بگذاربد و من رو از ناآگاهی در بیارید. من برای پیدا کردن اتاق اجاره‌ای تو ایران از محلی‌ها و بچه‌هایی که قبلا رفتن پرس و جو می‌کنم.

 

۹- استفاده از وسایل نقلیه شب رو

 

هزینه تقریبی: فقط پول بلیط

راهی بسیار عالی برای صرفه جویی یک شب هزینه اقامت. معمولا زمان تخلیه اکثر محل‌های اقامت ظهره. اتاق یا خونه رو تو آخرین فرصت تخلیه کن. اگر سبک سفر نمی‌کنی، وسایلت زیاده یا می‌خوای راحت و آزاد باشی، کوله پشتی و وسایل سنگین رو جای مطمئنی امانت بذار. اکثر هتل ها و هاستل ها و حتی صاحب خونه های شخصی وسایل رو برات نگه میدارن. یادت باشه وسایل با ارزشت رو با خودت ببری. تا زمان حرکت وسیله نقلیه به مقصد بعدی آخرین گردشهات رو بکن. وسایل رو پس بگیر و برو ترمینال، ایستگاه یا فرودگاه. شب تو مسیر می شه استرحت کرد. چون روز خسته شدی احتمالا راحت تر می خوابی. فردا تو مقصد جدید برای روز جدید به محل اقامتت میری. اینجوری هزینه یک شب رو صرفه جویی می کنی.

توصیه‌ها:

تو هواپیما صندلی با جای پای بیشتر بگیر یا از مسئول مربوطه خواهش کن صندلی کنار خروجی اضطراری رو بهت بده. اگر خط هوایی شما چک این آنلاین یا سلف چک این داشته باشه می‌تونی صندلی رو خودت انتخاب کنی، اما بیشتر وقت‌ها صندلی های خوب در دسترس نیستن.

تو اتوبوس مراقب وسایلت باش.

راحتترین وسیله شب رو قطاره. تخت، توالت، رستوران و امکان قدم زدن… بهتر از اتوبوس و هواپیما.

‌

۱۰- خوابیدن تو ترمینال/فرودگاه

 

هزینه تقریبی: صفر

اگه بلیط اول صبح داری، مثل وقتی که می‌خوای از وسایل نقلیه شب رو استفاده کنی، محل اقامتت رو ظهر تخلیه کن، تا شب گردش کن و شب برو فرودگاه/ترمینال/ ایستگاه. اگه  مسافر به نظر بیای (که البته هستی) مامورها کاری باهات ندارن. جایی تو گوشه کنار پیدا کن و بخواب. مخصوصا فرودگاه‌ها اکثرا امن، تمیز، با دستشویی، دسترسی به غذا و حتی اینترنت هستن! بعضی فرودگاه‌ها حتی صندلی‌های خوابیده مخصوص استراحت و چرت زدن هم دارن.

توصیه‌ها:

چشم بند وگوش بند می تونه مفید باشه.

مراقب وسایلت باش.

‌

۱۱- خوابیدن توی ماشین

هزینه تقریبی: صفر

این راه به درد وقتی می خوره که تو سفر جاده‌ای هستی. تو مسیر برای رسیدن به مقصد برای استراحت توقف می‌کنی ولی نمی‌خوای یا نمی‌تونی بری هتل یا هر اقامتگاه پولیِ دیگه‌ای و به هر دلیلی امکان چادر زدن هم وجود نداره. این مواقع ماشین می‌تونه جای امنی باشه.

توصیه‌ها:

جایی پارک کن که پرت و خلوت نباشه. بهترین محل نزدیک پلیس راه یا توقفگاه‌های بین راهی و پمپ بنزین‌هاست.